تنها کسی که می توانید او را کنترل کنید و یا امید به تغییر او داشته باشید، خود شما هستید. اما تحت تاثیر این خطای شناختی فرض را بر این می گذارید که اگر دیگران را به قدر کافی زیر فشار بگذارید. مطابق میل شما رفتار می کنند. از این رو توجه و نیروی شما صرف دیگران می شود زیرا فرض شما بر این است که اگر دیگران نیاز شما را برآورده سازند خوشبخت می شوید. از جمله شیوه های تغییر دادن دیگران می توان به سرزنش کردن و توقع داشتن اشاره کرد. در نتیجه این طرز برخورد طرف مقابل شما احساس می کند که مورد حمله قرار گرفته است و در نتیجه قدمی برای تغییر خود برنمی‌دارد.

اشکال این طرز تفکر این است که شما خوشبختی خود را در گرو رفتار دیگران می گذارید و حال آنکه در واقع خوشبختی شما بستگی به هزاران تصمیم کوچک و بزرگی دارد که شما در زندگی خود اتخاذ می کنید.