- خانواده‌درمانی کارکردی(الکساندروپارسونز، 1982؛ بارتون و الکساندر، 1981) به ‌منظور ایجاد تغییرات شناختی و رفتاری در افراد خانواده آنان طراحی شده‌است. این روش بر مجموعه‌ی صریحی از اصول مبتنی است و قویاً از سوی یافته‌های پژوهشی حمایت می‌شود.

- خانواده‌ردرمانی کارکردی الکساندروپارسونز(1982)، می‌کوشد تا یک دیدگاه ارتباطی غیر سرزنشی به وجود آورد و برای رفتار تمامی اعضا تبیین‌هایی ارائه می‌کند که در آن‌ها انگیزه‌ی اعضا زیر سؤال نمی‌رود. برای خانواده درمان‌گر کارکردی همه‌ی رفتارها، انطباقی هستند. به جای آن‌که رفتار فرد را «خوب» یا «بد» تلقی‌کنند، تصور می‌کنند که رفتار مزبور همیشه از یک کارکرد برخوردار است.

زیرا کوششی ‌است برای ایجاد یک نتیجه‌ی خاصی در روابط بین‌فردی با این‌که امتیازات یا کارکردهای بین‌فردی برای اعضای خانواده می‌تواند صورت‌های مختلفی داشته‌باشد، در نهایت همگی کوششی هستند برای دست‌یابی به یکی از سه حالت بین‌فردی زیر: تماس/نزدیکی(ادغام یا یکی‌شدن)، استقلال(جداشدن)، یا آمیزه‌ای از هر دو(بنیابینی)

- خانواده‌ی‌درمانی از مراحلی می‌گذرد. در مرحله‌ی آغازین(سنجش) درمان‌گر علاقمند است که کارکردهای مربوط به توالی رفتاری هر عضو را شناسایی‌کند. آن‌ها برای افزایش یا کاهش و رد مجموع تنظیم تعامل‌های خویش چطور از حالت ادغام/جدایی استفاده می‌کنند.

در دومین مرحله، ایجاد تغییر در نظام خانوادگی، سعی می‌شود که نگرش‌ها، انتظارات، آمایه‌های شناختی و واکنش‌های عاطفی اصلاح‌شوند. وظیفه‌ درمان‌گر در طی این مرحله عبارت‌ است از این‌که چشم‌انداز فردگرا و سرزنشگر خانواده برعهده‌ی همه‌ی آن‌هاست.

یکی از روش‌های عمده‌ی مورداستفاده عبارت‌است از نام‌گذاری مجدد خانواده درمان‌گر کارکردی معتقد است که با فراهم‌آوردن اسنادی مجدد درباره‌ی علل رفتار اعضای خانواده می‌تواند از به‌کارگیری برچسب‌های توهین‌آمیز یا منفی اعضای خانواده نسبت به یکدیگر بکاهد و در نتیجه مقاومت آن‌ها در برابر تفسیر را کاهش‌دهد.

(در خانواده درمان‌ها کارکردی برای برخورد با خانواده‌ها، نظریه‌های سیستمی، رفتاری و شناختی به اهم ادغام می‌شود.)

در مرحله‌ی سوم یعنی آموزش، خانواده درمان‌گر کارکردی برای تثبیت رفتارهای جدید، گستره‌ای از فناوری رفتاری/شناختی را بکار می‌گیرد (قرارداد وابستگی، سرمشق‌دهی، آموزش پیام‌رسانی). در صورتی که فناوری آموزشی مورداستفاده توسط خانواده درمان‌گر با ارزش‌ها و کارکردهای اعضا همخوانی و مناسب داشته‌باشد احتمال آنکه تغییرات مثبتی بوجودآید یا که تدوام یابد، بیشتر می‌شود.

منبع: چشم‌اندازهای خانواده‌درمانی