اما آدم‌هایی که به جفاکاری روزگار پی می‌برند، وقت خود را صرف گریه و زاری، شکایت و حسرت نمی‌کنند. غرق بحث معنای زندگی نمی‌شوند، بلکه برای زندگی، راه‌حل‌های درست و واقع‌بینانه پیدا کرده و سعی می‌کنند از زندگی خود حداکثر بهره را ببرند و با تمام قوا زندگی کنند. آن‌ها دنبال رفع بی‌عدالتی‌ها می‌روند.

پادزهرها: "بی‌عدالتی دست من نیست ولی احساس بدبختی، دست من است."

"برخورد عادلانه خوب است ولی توقع برخورد عادلانه از دیگران، نتیجه‌ای جز یأس و ناکامی ندارد."

باور مخالف مثبت: اگر چه زندگی عادل نیست ولی می‌توانی آن را بهتر کنی.