گرچه سختی کشیدن به رشد و یادگیری انسان‌ها کمک می‌کند ولی رنج و سختی نه برای ساخته شدن آدم‌ها ضروری است و نه مطلوب. آدم "خوب"، آدم اخلاقی و مسوؤلیت‌پذیری است. او دلسوز، قابل اطمینان، مخلص، صادق، قابل اتکاء، آگاه، سخاوتمند، نیکوکار، صبور، با گذشت و امین است. اما سختی کشیدن و عشقت چه ربطی به این صفات و ............. ربطی ندارد. در واقع آدم‌هایی که بیش از اندازه رنج می‌کشند، بیشتر احتمال دارد بدذات شوند.

پادزهرها: "رنج و گرفتاری، می‌خوانند آموزنده باشند، ولی همیشه از شما آدم محترم و صادقی نمی‌سازند."

"آدم‌هایی که رنج می‌کشند لزوماً از آدم‌هایی که خوش می‌گذرانند، بهتر نیستند."

باور مخالف مثبت: الگو گرفتن از دیگران و توجه کردن به دیگران، شخصیت آدم را می‌سازد.