4

3

2

1

1- برنامه ریزی فعالیتهای خانوادگی ما دشوار است، چون ما یکدیگر را به درستی درک نمی کنیم.

2- ما اکثراً مشکلات روزمره خانواده را حل می کنیم.

3- وقتی یکی از اعضای خانواده ما ناراحت باشد، بقیه علت آن را می دانند.

4- وقتی در خانواده ما از کسی کاری خواسته می شود، باید پی گیر بود تا به انجام برسد.

5- اگر کسی در خانواده ما دچار مشکل شود، سایرین هم درگیر حل آن می شوند.

6- ما در هنگام بحران می توانیم روی حمایت بقیه خانواده حساب کنیم.

7- هرگاه یک وضعیت اضطراری پیش می آید، نمی دانیم چه کنیم.

8- گاهی خانه از چیزهای مورد نیاز ما خالی می شود.

9- ما از ابراز مهر و محبت به یکدیگر اکراه داریم.

10- ما خواستار این هستیم که اعضا به وظایف خانوادگی خود عمل کنند.

11- ما نمی توانیم با یکدیگر درباره احساس غم و غصه خود صحبت کنیم.

12- معمولا به تصمیمات خود برای حل مشکلات عمل می کنیم.

13- علاقه سایر اعضای خانواده وقتی به ما جلب می شود که موضوع برای خودشان هم مهم باشد.

14- از گفته های اعضای خانواده نمی توانیم به احساس آنها پی ببریم.

15- در خانواده ما وظایف خانگی به تساوی تقسیم نمی شود.

16- افراد خانواده ما همان گونه که هستند، مورد قبول یکدیگرند.

17- در خانواده ما به آسانی می توان مقررات خانه را نقض کرد.

18- در خانه ما، حرفها بدون کنایه و بی پرده گفته می شود.

19- بعضی از اعضای خانواده ما خونسرد برخورد می کنند.

20- ما می دانیم درصورت پیش آمدن شرایط اورژانس چه باید کرد.

21- ما از تبادل نظر درباره ترسها و نگرانی های خود پرهیز می کنیم.

22- برای ما گفتگو درباره احساس های لطیف دشوار است.

23- ما برای پرداخت هزینه هایمان دردسر داریم.

24- ما معمولا بعد از سعی خانواده برای حل یک مشکل، درباره موفقیت آمیز بودن یا نبودن آن گفتگو می کنیم.

25- ما بیش ازحد به فکر خود هستیم.

26- ما می توانیم احساسهای خود را به یکدیگر ابراز کنیم.

27- ما درباره رعایت آداب دستشویی و توالت انتظار خاصی از یکدیگر نداریم.

28- ما احساس محبت خود را نسبت به یکدیگر نشان نمی دهیم.

29- اعضای خانواده ما مستقیم و بدون واسطه با یکدیگر صحبت می کنند.

30- هرکدام از ما وظایف و مسؤولیت های خاصی برعهده دارد.

31- در خانواده ما احساس های ناخوشایند زیادی وجود دارد.

32- ما برای زدن یا دست بلند کردن روی دیگران، ضابطه داریم.

33- ما فقط وقتی با یکدیگر همراه می شویم که منافعی در بین باشد.

34- برای کاوش در علایق شخصی اعضای خانواده، کم وقت می گذاریم.

35- غالبا منظور خود را به زبان نمی آوریم.

36- ما احساس می کنیم سایر اعضای خانواده، ما را همان گونه که هستیم، قبول دارند.

37- ما وقتی به یکدیگر علاقه نشان می دهیم که بتوانیم شخصاً از آن بهره مند شویم.

38- ما اکثرا ناراحتی های عاطفی اعضای خانواده را رفع می کنیم.

39- در خانواده ما مهر و عطوفت در درجه دوم اهمیت قرار دارد.

40- ما در این باره که هر کسی چه کارهایی را در خانه انجام دهد، گفتگو می کنیم.

41- تصمیم گیری برای خانواده ما دشوار است.

42- اعضای خانواده ما فقط وقتی به یکدیگر علاقه نشان می دهند که خودشان بتوانند از آن بهره مند شوند.

43- ما با یکدیگر روراست و بی پرده هستیم.

44- ما به هیچ معیار و قاعده ای پابند نیستیم.

45- در خانواده ما اگر از کسی کاری خواسته شود، باید به او یادآوری کرد.

46- ما می توانیم درباره طرز حل کردن مشکلات تصمیم گیری کنیم.

47- اگر مقررات خانواده نقض شود، نمی دانیم چه انتظاراتی باید داشت.

48- در خانواده ما هر اتفاقی را می توان انتظار داشت.

49- ما مهر و عطوفت خود را نشان می دهیم.

50- ما با مشکلاتی که با احساس های اعضای خانواده بازی کند، برخورد می کنیم.

51- ما با یکدیگر خوب کنار نمی آییم.

52- ما هنگام عصبانیت با یکدیگر صحبت نمی کنیم.

53- ما به طور کلی از وظایف خانگی که برعهده ما گذاشته می شود، ناراضی هستیم.

54- ما حتی با وجود حسن نیت، در زندگی یکدیگر خیلی دخالت می کنیم.

55- اعضای خانواده ما برای مقابله با شرایط خطرناک، قواعد خاصی را رعایت می کنند.

56- ما به یکدیگر اعتماد و اطمینان داریم.

57- ما احساسات ( غم، شادی و خشم) خود را در خانه راحت و آشکار بروز می دهیم.

58- رفت و آمد در خانواده ما معقول و منطقی نیست.

59- اگر از عمل یکی از اعضای خانواده خوشمان نیاید، به او می گوییم.

60- ما به راههای گوناگون حل مشکلات فکر می کنیم.