|
تئاتر کودک، حس همذات‌پنداری کودکان را تقویت می‌کند
مشهدتئاتر- یک مدرس و کارگردان تئاتر کودک گفت: تئاتر کودک، حس همذات‌پنداری کودکان را تقویت می‌کند و باعث می‌شود که کودکان خودشان را به‌جای قهرمان داستان قرار دهند. جواد رحیم‌زاده در گفت‌و‌گو با ایسنا – منطقه خراسان، در خصوص اهمیت تئاتر کودک، محدودیت موضوعات این نوع تئاتر و استقبال از آن اظهار کرد: تئاتر ما یا با کودک، یا برای کودک و یا به‌بهانه کودک است و اگر بچه‌ها نمایشی را ببینند که خود کودکان، بازیگر آن هستند، می‌توانند ارتباط بهتری برقرار کنند و پیام نمایش را بهتر درک کنند. وی با تاکید بر تفاوت تئاتر کودک با تئاتر نوجوان، خردسال، بزرگسال، دانشجویی و دانش‌آموزی ادامه داد: هر کدام از این تئاترها مشخصه‌های خاص خودش را دارد ولی تئاتر کودک باید همراه با رنگ، نور، ترانه، آواز، بازی و حرکت باشد و قطعا بچه‌ها وقتی یک نمایش کودک را می‌بینند، باید بتوانند خودشان را با قهرمان قصه و کسی که قرار است در این نمایش معرفی شود، یکی بدانند و با او همراه شوند تا بتوانند پیامی که قرار است با شاخصه‌های نمایش کودک به آن‌ها منتقل شود را به‌خوبی دریافت کنند. این کارگردان تئاتر کودک تصریح کرد: کارگردان و مربی تئاتر کودک اول باید کودک درون خودش زنده باشد و یک روان‌شناس خوب باشد تا بتواند بچه‌ها را بشناسد و با آن‌ها ارتباط برقرار کند؛ ضمن این‌که باید نحوه ارتباط با خانواده بچه‌ها را نیز بداند؛ یعنی بداند که چه زمانی لازم است از آن بازیگر و کودک تعریف شود و چه زمان لازم است به خانواده نکاتی تذکر داده شود. رحیم‌زاده خاطرنشان کرد: یک کارگردان تئاتر کودک باید مثل یک کارگردان بزرگسال، همه تجربیات، سواد و علم تئاتری یک نمایش را داشته باشد، با نور آشنایی کامل داشته باشد، روان‌شناسی رنگ‌ها را بداند، قصه‌ها و افسانه‌های کودکان را خوانده باشد، کتاب‌های کودکان را بشناسد، روان‌شناسان را بشناسد و در کل همه این شرایط را داشته باشد تا بتواند به‌عنوان کارگردان و مربی تئاتر کودک انتخاب شود و قطعا بین کارگردان کودک و بزرگسال تفاوت بسیار است. وی در خصوص موضوعات تئاتر کودک افزود: ما با توجه به سن بچه‌ها یک‌سری خط‌قرمزهایی داریم و باید مطالب و پیام‌های نمایش‌ها رعایت شود اما در هر حال با شعر، آواز، قصه، افسانه، بازی‌های نمایشی و مخصوصا نمایش خلاق بهتر می‌توان با کودکان ارتباط برقرار کرد. این مربی تئاتر کودک اضافه کرد: نمایش‌های کودکان، هرچه خلاقیت بیشتری داشته باشد، ارتباط موثرتری با کودک برقرار می‌کند و به‌نظر من اگر بتوانیم به سمت تئاتری برویم که در آن آموزشی هم برای بچه‌ها داشته باشیم و صرفا شادی و سرگرمی نباشد، می‌تواند کمک بسیاری به کودکان بکند. رحیم‌زاده در خصوص استقبال از تئاتر کودک عنوان کرد: با این‌که ۱۰۰ سال پیش آقای جبار باغچه‌بان اولین تئاتر کودک را در ایران با بچه‌ها کار کرد، اما تئاتر کودک، یک هنر وارداتی و غریبه است؛ با این‌وجود طی سال‌های اخیر، پرداختن به تئاتر کودک و نوجوان در مدارس، ارگان‌های مختلف و جشنواره‌ها بهتر شده اما باز هم این میزان کافی نیست و شاید به‌اندازه انگشتان دستمان هم در این شهر، مربی و کارگردان تئاتر کودک نداشته باشیم. وی ادامه داد: باید به تعداد هر مدرسه، کوچه، منطقه و محله، یک مربی تئاتر داشته باشیم تا به‌کمک تئاتر به‌عنوان یک وسیله آموزشی بتوانیم هر آنچه از لحاظ اخلاقی، تربیتی، دینی و اعتقادی ضرورت دارد را به بچه‌ها یاد دهیم اما متاسفانه ما از این امر غافلیم. این مدرس تئاتر کودک با اشاره به این‌که تئاتر کودک در بعد اقتصادی تاکنون نتوانسته روی‌پای خودش بایستد اظهار کرد: علت این امر وجود مشکل در بخش سخت‌افزار و نرم‌افزار ماست؛ سخت‌افزار یعنی این‌که ما سالن خاصی برای کودکان نداریم و خانواده‌ای که بخواهد فرزندش را برای دیدن نمایش کودک ببرد نمی‌داند کجا برود. رحیم‌زاده تصریح کرد: اجرای مدارس در صبح‌ها می‌تواند به‌عنوان یک نگاه صنعتی، تولیدی و اقتصادی به نمایش باشد و اگر ما در مجموعه تئاتر شهر خودمان، یک سالن مخصوص کودک داشته باشیم یا فصلی از سال، سالن اصلی تئاتر شهر را به تئاتر کودک اختصاص دهیم خیلی بهتر است؛ البته هر از چندگاهی که یک نمایش خوب کودک برگزار می‌شود، ما استقبال خوبی از جانب بچه‌ها و خانواده‌ها می‌بینیم. وی ادامه داد: پس استقبال هست اما ما هنوز نتوانسته‌ایم به‌عنوان سخت‌افزار، یک سالن خوب و به‌عنوان نرم‌افزار یک پکیج کامل نمایش کودکان که خاص هنرمند کودک باشد را فراهم کنیم تا در اختیار خانواده‌ها قرار دهیم
|
استفاده از مطالب با ذکر منبع مجاز است.
